Kroonprins, polder en paardenvijg

Daar is ’t dan. De dag die je wist dat zou komen is eindelijk hier. Er is al te veel over gezegd, en minister Bussemaker van Onderwijs heeft zich er ook al over uitgelaten. ‘Alle taalfouten moeten eruit en het Koningslied was misschien beter geweest als de taaleisen voor pabostudenten eerder waren opgeschroefd.’ De taal die je wist dat zou komen is eindelijk hier…

Taal leeft, taal verandert en groeit met het tijdsbeeld mee. Taal loopt soms zelfs voorop. ‘Hun hebben me…’, is nu nog fout. ‘Hun’ in plaats van ‘zij’ is nu al gemeengoed. Is dat zo erg, dat wouden we toch? Sorry, soms doet het pijn aan de ogen. Maar over een paar jaar? Dan weten we misschien niet beter. En dat maakt taal zo leuk.

Instinkers
Om de zoveel jaar verandert de officiële spelling. De voorkeurspelling of toegelaten spelling is al in 1995 teruggedraaid. ‘Contact’ of ‘kontakt’, het mocht allebei. Als je maar konsekwent was. Sinds 1996 staan het groene boekje en het witte boekje gebroederlijk naast elkaar. Een tussen-ennetje meer of minder, zoals in de paardebloemregel, het maakt taal zo leuk. Ja, het was één jaar lang paardebloem, en paardenvijg. En die paardenvijg was een instinker: het eerste deel is dan wel een dieren- en het tweede deel een plantennaam, maar het geheel is geen plantkundige aanduiding, het is een drol. Omdat het verwarrend was, is de regel weer ingetrokken. En dat maakt taal zo leuk.

De polderregel
Terug naar nu. Taal verandert, taal leeft en groeit. Is daarmee de -w van ‘wakker stamppot eten’ verklaard? Nee, volgens mij niet. Hier geldt een andere Nederlandse regel. De polderregel: net zo lang polderen tot iedereen zich erin zou moeten herkennen, en niemand dat eigenlijk doet. Het resultaat? Een grote, grijze, grauwe gehaktbal. En daarna met z’n allen net zo lang mopperen tot hij alsnog in de vuilnisbak gaat. Ook dat maakt taal zo leuk (vind ik dan). Dus: hou(d) je veilig de komende troonswisseling!

Marie-Louise Beenker werkt als eindredacteur bij LVB Networks